بررسی وضعیت نگرش نسبت به مسواک زدن و روایی پرسشنامه آن بر اساس خودکارآمدی مسواک زدن در نوجوانان 15-13 ساله شهر اصفهان

مقدمه: با اینکه رفتار بهداشتی دهان و دندان با نگرش مرتبط است، رفتار مثبت در پی نگرش مثبت قابل بحث است. خودکارآمدی مسواک زدن، ابزار پیش بینی کننده مناسبی برای رفتار بهداشتی محسوب می شود. هدف این مطالعه بررسی توصیفی نگرش نسبت به مسواک زدن در نوجوانان اصفهان و ارتباط آن با خودکارآمدی مسواک زدنو عادت آن بود. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مقطعی-تحلیلی و روی 400 دانش آموز 15-13 ساله مدارس دولتی شهر اصفهان صورت گرفت. نمونه گیری تصادفی دومرحله ای طبقه بندی شده انجام شد.با استفاده ازپرسشنامه های رواشده 40 گزاره ای نگرش نسبت به مسواک زدن و 6 گزاره ای خودکارآمدی مسواک زدن، این دو سازه به ترتیب با طیف 0 تا 160 و 6 تا24 سنجیده شد. پس از استخراج یافته های توصیفی وضعیت نگرش و حیطه های آن، ارتباط آن با خودکارآمدی افراد در زمینه مسواک زدن توسط آزمون های آماری من ویتنی و همبستگی اسپیرمن بررسی شد. یافته ها: در مجموع 381 پرسشنامه کامل شده، در دانش آموزان با میانگین سنی 3/0±2/14 سال و نسبت جنسیتی برابر مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین نمره کل نگرش در جمعیت مورد مطالعه 3/13±76 بود. نمره کل نگرش (021/0P=) و حیطه مسئولیت پذیری (008/0P=) در دختران بیشتر بود.میانگین نمره خودکارآمدی 3/4±9/15 بوده و نمره کل نگرش با خودکارآمدی ارتباط معنی داری نشان نداد، اما حیطه های ارزش ها، احساسات و مسئولیت پذیری ارتباط معنی داری داشتند. ارتباط نگرش(01/0P=) و خودکارآمدی (001/0P=) با دفعات مسواک زدن معنادار بود. نتیجه گیری: وضعیت کلی نگرش به مسواک در جمعیت مورد مطالعه متوسط ارزیابی شد. با وجودی که پرسشنامه نگرش به مسواک زدن با خود گزارشی مسواک زدن ارتباط معنی دار نشان داد. اما براساس خودکارآمدی مسواک زدن در جمعیت حاضر روایی معیاری نداشت. جنسیت در نمره نگرش نسبت به مسواک زدن موثر و در خودکارآمدی بی تاثیر بود.